مهربانم!

الهي! تن خسته و رنجورم را به نسيم نوازش دستانت مي سپارم تا بنوازي اش كه بسيار درهم شكسته از توفان هاي سخت و مهيب روزگاران است.

روح و جانِ بي تابم را پيوند مي دهم به بي كرانگي وجودت، تا آرامش كني در سايه سار مهرباني ات. خداي من!

دستان بي چيزم را فراز آورده ام به سويِ بي نهايتِ كرمت تا دريابي اش و سرشارش كني ازجود و رحمتت.

كوير دلم را قرار داده ام زير آسمان عطوفتت، تا شبنمي از زلالِ عشق بر آن بنشاني.

مهربانم! پُرم از هواي با تو بودن و حس قطره اي را دارم كه آرزويش رسيدن به درياست